Sunday, July 17, 2016

Random.

Bismillah.
Lamanya tak menulis.
Bukan apa.
Terlalu sibuk + takda internet.
Hahah.
Actually was not thinking to write. But then suddenly like, I have nothing to do. Why don’t just write something dalam blog usang ni kan?
2016.
Ramai pulak yang kahwin.
Dan suddenly lepas je kena task-force ke SRKL, aku macam concern tentang wedding.
Maklumlah, kena task-force jadi wedding –sales- coordinator kan.
Tiba-tiba je things about weddings are in my mind. While the truth is I never like to handle a wedding.
Tapi hmmm. Entah la.
Okay enough.
Raya ni suddenly ramai pulak kenalan aku yang dah bertunang and berkahwin.
Apakah 2016 ini tahun yang bagus untuk mendirikan rumah tangga?
Might be also kan?
Hahah anyway to all those kenalanku yang dah bertunang atau lebih baik lagi dah melangkah ke alam perkahwinan, barakallahuma. May ALLAH bless your relationship. Biar sentiasa di bawah lindungannya.

Cakap pasal relationship.
I was in love and I was loved.
Mungkin sebab perangai aku sendiri kot (selfish mostly), I can’t make it last.
Bukan tak nak cuba, but then, my heart can’t take it. Tak pandai.
Mungkin sebab aku bukan membesar dengan family yang mencurahkan segala kasih-sayang, maka aku pun tak pandai nak sayang dekat orang.
Atau mungkin aku je yang terlalu ego tanpa memikirkan perasaan orang lain. Yeah I think the latter.
Anyway, I am happy to know that the one that I loved is now happy. Sumpah aku happy. Sebab sepanjang we were together, I hurt him. Badly.
So he deserves the happiness. Much more than I do. Mungkin bila aku dah pandai nak fikir guna akal and bukan pakai kepala lutut, I will get the same happiness.

Haahahha~ okay enough about that.

Ramai jugak sahabat yang dah start nak melangkah ke alam perkahwinan.
Bila fikir balik, aku ni tak nak kahwin ke?
Hahah. Siapa yang tak nak kahwin?
Naluri manusia la deyyy~
Hmmm. Bila kena tolong jadi planner –penyibuk- untuk wedding kak Jun, aku terfikir jugak, kalau majlis aku, aku nak buat macam mana.
Senang je. aku just nak my whole family there. Buat kenduri kecik2 kat rumah atuk, semua family aku ada.
Just that.
Sebab aku bukan jenis yang suka nak tersengih untuk 1 jam and above. And plus, aku tak kenal ramai orang. Orang pun tak kenal aku. Tak ramai weh kalau buat majlis.
Hahah!

Anyway, my dream proposal?
Senang je.
datang jumpa atuk aku and mintak izin dekat atuk aku.
Simple kan?
Kenapa bukan dengan mak aku?
Sebab mak aku tak cukup sihat. dan sebab waktu kecik aku, aku habiskan dekat rumah atuk.
Walaupun aku bukannya cucu yang baik, tapi restu atuk is what I am looking for.
Sebab atuk is my everything. Aku ulang lagi. Walaupun aku bukan cucu yang baik, tapi bagi aku, atuk is everything.
So bagi aku. Kalau kau tak bagitau aku pun takpa. Terus jumpa atuk, mintak izin. Itu betul my dream sebenarnya.
Tapi tunggu la kan. One fine day.

Ehhh cliché pulak si ‘Aqilah ni kan.
Hahaha~ biarlah. Lama tak menaip.

Bila aku dengar planning semua orang untuk wedding, aku happy. Serius happy gila.
Terlebih excited pun ya jugak.
Tapi aku takkan boleh bayangkan aku yang nak kahwin. Ada ke orang nak kat aku? Hahah!
Sebab aku jujur kagum dengan orang yang dah kahwin, lagi-lagi orang yang sebaya atau lagi muda dari aku.
How matured are they to move on to the next level. How ready are them to hold the responsibilities of a wife and mother.
Aku kagum.
Bukan mudah.
Bukan mudah untuk hidup dengan orang lain. Orang yang bukan darah daging.
But then they manage. They manage it happily.
In fact, they are incredibly happy with it.
Alhamdulillah for that!

Okay enough of that.
Yang penting aku just nak bagitau, tahun ni ramai sangat orang kahwin. Tak menyempat aku nak mintak cuti untuk hadir majlis korang. Mintak ampun sangat.
Doa aku untuk korang is korang happy till Jannah. Semoga relationship kalian dilindungi Allah. Amin.